Duitsland vernietigt haar geheimen
Vorige maand ben ik naar Duitsland op vakantie geweest. Rondom Berlijn liggen vele geheime plekken verscholen in de bossen. Leegstaande begroeide dorpjes, die belangrijke stukjes geschiedenis bewaren, welke langzaam worden verteerd door de tijd. Ik ben naar een dorpje geweest vanwaar de autoombommen gelanceerd konden worden richting Amerika. Er woonden Russische families, kinderen groeiden er op. In het dorpje moesten daarom alle voorzieningen aanwezig zijn, zoals een theater, een school en supermarkt. In de school onder de trap in de meterkast is nog steeds een klein heiligdom te vinden, waar waarschijnlijk alleen de conciërge en de leerlingen vanaf wisten. Het hokje hangt vol met afbeeldingen van idolen uit het westen (Amerika en West Duitsland), geknipt uit hippe jeugdbladen uit de jaren 80. We hebben oude ziekenhuizen bezocht, waar in de operatiekamers nog steeds de geur van medicijnen te herkennen is. Mensen werden er behandeld tegen TBC. De ziekenhuiscomplexen waren gebouwd in een prachtige laat 19e eeuwse bouwstijl, wat visueel goed samen gaat met het organische verval en de begroeiing. De plekken die we bezochten worden langzaam onderdeel van het bos er omheen. Muren laten hun verf bladderen, alle kleurlagen, over de jaren aangebracht, zijn nu in één oogopslag te zien. In hallen en gangen zie je de ritmiek van druipende plafonds en wat samenvloeit met de architectuur. Algen, schimmels en varens gedijen er goed. De lichtval door de ramen is mistig van het vuil en stof. Behangpatronen zijn er vaal. Zulke plekken zijn van waarde, ze vertellen belangrijke en bijzondere verhalen en zijn prachtig om te zien. Desondanks is men bezig deze plekken op te ruimen, met sponsoring van de Europese Unie. Eeuwig zonde… Ik heb een paar foto’s hiervan op deze site gezet, onder de naam “History of Germany”.
